TAMIYA 31212 Japanese Aircraft Carrier Junyo

Junyo był japońskim lekkim lotniskowcem pod którego stępkę położono w Marcu 1939 r., wodowano w czerwcu 1941 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w maju 1942 roku. Długość okrętu wynosiła 219,3 m, szerokość 26,7 m, a wyporność pełna – 24.200 ton. Prędkość maksymalna lotniskowca Junyo oscylowała wokół 25-26 węzłów, a jego główne uzbrojenie stanowiło od 42 do 48 samolotów pokładowe.

Pierwotnie Junyo był budowany jako luksusowy transatlantyk o nazwie Kashiwara Maru na potrzeby jednej z japońskich linii żeglugowych. Jednak wraz ze zbliżającym się wybuchem wojny na Pacyfiku oraz dążeniem dowództwa marynarki wojennej do rozbudowy własnych sił powietrznych niewykończony jeszcze statek pasażerski został odkupiony przez flotę i przebudowany na lotniskowiec. Podobnie zresztą jak bliźniaczy Hiyo. Charakterystyczną cechą Junyo była stosunkowa duża i wysoka nadbudówka po prawej burcie oraz komin odchylony od głównej osi okrętu w celu polepszenia warunków działania sił lotniczych. Kariera bojowa lotniskowca Junyo rozpoczęła się bardzo szybko – jeszcze w maju 1942 roku, a więc od razu po przyjęciu do służby został skierowany do działań w rejonie Aleutów. Następnie walczył w rejonie wyspy Guadalcanal, biorąc m.in.: udział w bitwie koło wyspy Santa Cruz w październiku 1942 roku. W dniu 10 czerwca 1943 Junyo został poważnie uszkodzony przez amerykański okręt podwodny, co wymusiło powrót lotniskowca do Japonii, na remont, który trwał do września. Lotniskowiec Junyo wziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim w czerwcu 1944 roku, ale pomimo uszkodzeń udało mu się powrócić do bazy. Po tej bitwie lotniskowiec nie wziął już znaczniejszego udziału w zmaganiach na Pacyfiku, a od grudnia 1944 r. – aż do końca wojny - stacjonował w Sasebo, gdzie został przejęty przez Amerykanów. Lotniskowiec Junyo został zezłomowany do sierpnia 1947 roku.

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.