TAMIYA 31453 Japanese Navy Submarine I-16 and I-58

I-16 był japońskim okrętem podwodnym pod którego stępkę położono w 1937 r., wodowano w sierpniu 1938 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w marcu 1940 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 109,3 m, szerokość 9 m, a wyporność podwodna – ok. 3.500 ton. Prędkość maksymalna I-16 dochodziła na powierzchni do 23,5 węzła. Główne uzbrojenie stanowiło osiem wyrzutni torped kal. 533 mm, a uzbrojenie dodatkowe - pojedyncza armata kal. 140 mm oraz dwie armaty przeciwlotnicze Type 96 kal. 25 mm.

I-16 był oceanicznym okrętem podwodnym typu C1, który stanowił z kolei rozwinięcie okrętów typu I-7. Zakładano, że jednostki typu C1, poza typowymi zadaniami zwiadu morskiego czy zwalczani żeglugi nieprzyjaciela, będą również przenosiły miniaturowe okręty podwodne. Bez wątpienia były to okręty o znacznych rozmiarach, sporym zasięgu pływania, sinym uzbrojeniu torpedowym zdolne zanurzyć się na głębokość do 100 metrów. Okręt I-16 w chwili wybuchu wojny na Pacyfiku brał udział w ataku na amerykańską bazę w Pearl Harbor. W kwietniu 1942 roku okręt dociera na wyspę Penang na Malajach, skąd operuje na Ocenie Indyjskim gdzie operuje od maja do sierpnia 1942 r., z powodzeniem zwalczając aliancką żeglugę handlową. Od listopada tego roku działa w rejonie Salomonów, wspierając operacje wojsk japońskich w rejonie Gudalcanal. Bierze też udział w ewakuacji wojsk japońskich z tej wyspy na początku 1943 r. Po tej operacji okręt zostaje  skierowany na naprawy do portu w Yokosuka. Jednostka wraca do służby w II połowie 1943 r., działając w rejonie Nowej Gwinei. Okręt I-16 został zatopiony w dniu 19 maja 1944 roku w wyniku ataku bombami głębinowymi przeprowadzonego przez niszczyciel USS England

I-58 był japońskim okrętem podwodnym pod którego stępkę położono w grudniu 1942 r., wodowano w czerwcu 1943 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej we wrześniu 1944 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 109 m, szerokość 9,3 m, a wyporność podwodna – 3.690 ton. Prędkość maksymalna I-58 dochodziła na powierzchni do 17,8 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło sześć wyrzutni torped kal. 533 mm, z 19 torpedami zapasowymi, a uzbrojenie dodatkowe to 2 działka kal. 25 mm. I-58 w chwili wodowania posiadał także hangar i katapultę dla 1 wodnosamolotu, jednak w połowie 1945 r. elementy te zostały zdemontowane.

I-58 był oceanicznym okrętem podwodnym B-3, a w chwili wodowania został wyposażony w bogate, jak na japońskie standardy wyposażanie elektroniczne: radary przeszukiwania przestrzeni powietrznej oraz powierzchni morskiej. Posiadał również możliwość przenoszenia samobójczych torped Kaiten. Najsłynniejszą akcją bojową I-58 było zatopienie ciężkiego krążownika USS Indianapolis, który płynął w rejsie powrotnym na Guam po dostarczeniu z San Francisco do bazy w Tinian elementów bomby atomowej Little Boy. Zatopienie miało miejsce w nocy z 29 na 30 lipca1945 roku. I-58 jako jeden z nielicznych japońskich okrętów podwodnych przetrwał wojnę na Pacyfiku i został zatopiony w rejonie wysp Goto dopiero w dniu 1 kwietnia 1946 roku.

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.