Tamiya 32568 German tank destroyer Sd.Kfz 138 Marder III Ausf.M

Marder III (Sd.Kfz 138 i 139) był niemieckim niszczycielem czołgów z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1942 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1942-1944, kończąc się wytworzeniem ok. 970 wozów. Marder III był napędzany pojedynczym silnikiem Praga EPA różnych wersji  o mocy 125-150 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata F-22 Model 1936 kal. 76,2 mm (Sd. Kfz. 139) lub 1 armata PaK 40 kal. 75 mm (Sd. Kfz. 138) oraz 1 karabin maszynowy MG34 lub MG42 kal. 7,92 mm.

Marder III powstał w wyniku braków sprzętowych w Wehrmachcie związanych z mobilnym działem przeciwpancernym, zdolnym niszczyć sowieckie T-34 i KW-1. Aby maksymalnie zredukować czas testów i wdrażania do produkcji przy tworzeniu Mardera III wykorzystano podwozie, wycofywanego wówczas ze służby, czołgu PzKpfw 38 (t), a w pierwotnej wersji główne uzbrojenie stanowiła zdobyczna sowiecka armata F-22. W toku produckaj seryjnej powstały trzy warianty tego pojazdu. Pierwszy został oznaczony jako Sd.Kfz 139 Marder III i był uzbrojony we wspomnianą już, zdobyczną armatę radziecką F-22 kal. 76,2 mm oraz napędzany silnikiem o mocy 125 KM. Niedługo później powstał Sd.Kfz 138 Marder III Ausf. H, który wyposażono w niemiecką armatę PaK 40 kal. 75 mm oraz silnik o mocy 140 KM. Wreszcie ostatnią wersją produkowaną seryjnie był Sd.Kfz 138 Marder III Ausf. M, który nadal posiadał armatę PaK 40, ale miał już zamknięty przedział załogowy oraz silnik o mocy 150 KM. Pojazdy Marder III wszystkich wersji były wykorzystywane przede wszystkim na froncie wschodnim w okresie 1942-1945, gdzie zwłaszcza w okresie 1942-1943 okazały się bardzo skuteczną bronią. Niewielka ich parta złożona z ok.60-70 pojazdów trafiła do Afryki Północnej na przełomie lat 1942-1943.