TAMIYA 31805 German Heavy Cruiser Prinz Eugen

Prinz Eugen był niemieckim krążownikiem ciężkim pod którego stępkę położono w 1936 r., a wodowano w sierpniu 1938 roku. Krążownik wszedł do służby linowej w niemieckiej marynarce wojennej (niem. Kriegsmarine) w sierpniu 1940 roku. Długość okrętu wynosiła 213 m, szerokość 21,8 m, a wyporność pełna – 19.600 ton. Prędkość maksymalna krążownika Prinz Eugen oscylowała wokół 33-34 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiło 8 dział kal. 203 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 12 dział kal. 105 mm czy 17 działek kal. 40 mm.

Prinz Eugen był trzecim okrętem typu Admiral Hipper. Krążowniki tego typu zostały zamówione w celu wydatnego wzmocnienia sił ciężkich Kriegsmarine. Położono w nich nacisk na możliwie jak największą autonomiczność, a uzbrojenie artyleryjskie było raczej typowe dla krążowników ciężkich końca lat 30. XX wieku. Kariera bojowa krążownika Prinz Eugen rozpoczęła się od udziału w operacji „Rheinubung” wraz z pancernikiem Bismarck w maju 1941 roku, która to operacja doprowadziła do zatopienia brytyjskiego krążownika liniowego HMS Hood oraz niemieckiego pancernika. Natomiast Prinz Eugen odniósł w niej poważne uszkodzenia i był zmuszony wrócić do portu w Breście. Tam, w lipcu tego samego roku, został uszkodzony w wyniki nalotu przeprowadzonego przez brytyjski RAF. W lutym 1942, wraz z okrętami Scharnhorst i Gneisenau został przebazowany z Berestu do Kilonii (operacja Cerberus). W latach 1942-1943 służył przede wszystkim na Bałtyku, jako jednostka szkolna, a w 1944 r. został przebazowany do Finlandii. Później w latach 1944-1945 wspierał operacji niemieckich wojsk lądowych nad Bałtykiem, zwłaszcza w Kurlandii oraz Prusach Wschodnich. W maju 1945 r. został przekazany Brytyjczykom, a później trafił w ręce Amerykanów, którzy wykorzystali go do testów z bronią jądrową na atolu Bikini w 1946 roku.

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.